Μεγαλύτερος κίνδυνος θανάτου για τις ηλικιωμένες πάσχουσες από καρκίνο του μαστού

Ερευνητές υπό την καθοδήγηση του Καθηγητή στην Ιατρική Σχολή Αθηνών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και προέδρου της ΕΧΕΜ (Ελληνική Χειρουργική Εταιρεία Μαστού), Χρήστου Μαρκόπουλου, χρησιμοποίησαν το πληθυσμιακό δείγμα της διεθνούς μελέτης ΤΕΑΜ (Tamoxifen Exemestane Adjuvant Multinational), στην οποία συμμετέχουν και Ελληνίδες ασθενείς μέσω της ΕΧΕΜ, έτσι ώστε να εξετάσουν και να συγκρίνουν τη θνησιμότητα από τον καρκίνο του μαστού σε γυναίκες μετά την ηλικία των 75 ετών, με αντίστοιχες γυναίκες νεαρής ηλικίας.

Οι συμμετέχουσες λάμβαναν θεραπεία με εξεμεστάνη για 5 χρόνια ή με ταμοξιφαίνη για 2,5 χρόνια και στη συνέχεια με εξεμεστάνη για 2,5 χρόνια. Η χρησιμοποίηση των στοιχείων αυτών κατέστη δυνατή, επειδή η δοκιμή ύστερα από 5 χρόνια δεν έδειξε καμία διαφορά όσον αφορά στα αποτελέσματα των δύο συγκρινόμενων θεραπειών.

Οι 9,766 ασθενείς κατηγοριοποιήθηκαν με βάση την ηλικία διάγνωσης σε τρεις ομάδες: κάτω των 65 χρόνων, εκείνες ανάμεσα στα 65 και 75 χρόνια και εκείνες άνω των 75 χρόνων. Όλες οι ασθενείς είχαν όγκους με θετικούς ορμονικούς υποδοχείς, 50% των ασθενών είχε κλινικώς αρνητικούς λεμφαδένες, 68% υπεβλήθη σε ακτινοθεραπεία και 36% σε χημειοθεραπεία.

Η ανάλυση της πορείας της κλινικής μελέτης στη διάρκεια των 5 χρόνων έδειξε ότι παρά το γεγονός ότι ο κίνδυνος θανάτου από άλλες αιτίες, εκτός του καρκίνου του μαστού, ήταν πολύ υψηλότερος για τις ηλικιωμένες ασθενείς, με το πέρασμα των χρόνων αυξανόταν, επίσης, και ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο του μαστού.

Εφαρμόζοντας μία στατιστική μέθοδο, η οποία λαμβάνει υπόψη τον κίνδυνο των διαφόρων αιτιών θανάτου στο πληθυσμό των ηλικιωμένων, παρατηρήθηκε ότι ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο του μαστού ήταν ιδιαίτερα μεγαλύτερος για όσες γυναίκες διαγνώστηκαν σε προχωρημένη ηλικία.

Σύμφωνα με τον κ.Μαρκόπουλο, το υψηλότερο, σε απόλυτες τιμές, ποσοστό θνησιμότητας ανάμεσα στις ηλικιωμένες γυναίκες με καρκίνο του μαστού υποδηλώνει λήψη ανεπαρκούς θεραπείας.

«Tα ευρήματα δείχνουν ότι οι ηλικιωμένες ασθενείς με καρκίνο του μαστού είναι πιο πιθανό να χάσουν τη ζωή τους από αιτία διαφορετική του καρκίνου του μαστού. Για παράδειγμα, από συχνά στην ηλικία αυτή συνοδευτικά νοσήματα/παθολογίες, όπως η καρδιακή προσβολή. Παρόλα αυτά, στις ασθενείς που δεν πάσχουν από άλλες καταστάσεις ή σε αυτές που έχουν επιβιώσει από άλλες καταστάσεις, οι θάνατοι από καρκίνο του μαστού είναι υψηλότεροι σε σύγκριση με νεαρότερες ασθενείς με τα ίδια χαρακτηριστικά όγκου», εξηγεί. «Το γεγονός αυτό πιθανά σημαίνει ότι οι ηλικιωμένες γυναίκες με καρκίνο του μαστού δεν λαμβάνουν σε επαρκή βαθμό την απαιτούμενη θεραπεία, καθώς οι γιατροί θεωρούν ότι θα χάσουν τη ζωή τους από κάποια άλλα αιτία.»

Αρκετοί παράγοντες, οι οποίοι μπορούν να προκαλέσουν θνησιμότητα από καρκίνο του μαστού με την αύξηση της ηλικίας της ασθενούς, όπως η κατά ηλικία μείωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος στην εξέλιξη των όγκων, θα μπορούσαν δυνητικά να επηρεάσουν τα αποτελέσματα αλλά δεν είναι εύκολο να εκτιμηθούν, τονίζει ο κ.Μαρκόπουλος. Παράλληλα, προσθέτει ότι «παρόλα αυτά, παρατηρήσαμε ότι η χορήγηση χημειοθεραπείας μειωνόταν αισθητά με την αύξηση της ηλικίας των ασθενών και ότι η χορήγηση ακτινοθεραπείας ήταν λιγότερο συχνή. Συνεπώς, είναι πιο πιθανό η ανεπαρκής θεραπεία να εξηγεί τα χειρότερα κατά ηλικία αποτελέσματα σχετικά με τον καρκίνο του μαστού, που βρέθηκαν από τη μελέτη μας».

Αυτή η κατάσταση αναδεικνύει μια ψευδή αντίληψη, ότι, δηλαδή, το αποτέλεσμα για τις μεγαλύτερες ηλικιακά γυναίκες με καρκίνο του μαστού, είναι σχετικά καλύτερο, λέει ο κ.Μαρκόπουλος και πιθανόν, «η εσφαλμένη αυτή εντύπωση οφείλεται στους πολύ περισσότερους θανάτους από άλλες σχετιζόμενες με την ηλικία παθήσεις.»

Συνεχίζοντας ο κ.Μαρκόπουλος ανέφερε ότι «αρκετές άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι οι ηλικιωμένες ασθενείς με καρκίνο του μαστού έχουν μικρότερες πιθανότητες να λάβουν την αρμόζουσα περίθαλψη, περιλαμβάνοντας αποκλίσεις από τις κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με το χειρουργείο, την ακτινοθεραπεία και τη χημειοθεραπεία. Θα πρέπει να γίνουν μεγαλύτερες προσπάθειες για να ξεκαθαρίσει το τοπίο στον πληθυσμό των ηλικιωμένων γυναικών, καθώς οι ασθενείς από αυτή την ηλικιακή ομάδα, συνήθως, δεν περιλαμβάνονται στις μεγάλες κλινικές δοκιμές».

«Τούτο είναι πολύ σημαντικό, αν λάβει κανείς υπ' όψιν ότι η πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του μαστού αυξάνει με την ηλικία, ο μέσος όρος ζωής έχει αυξηθεί επίσης και αυτά οδηγούν στη σημαντική αύξηση του αριθμού των γυναικών που διαγιγνώσκονται με καρκίνο του μαστού σε ηλικία άνω των 70 ετών», καταλήγει ο κ.Μαρκόπουλος.

http://news.pathfinder.gr